به گزارش اصفهان زیبا؛ بر اساس آمارهای ارائهشده از مجموع ۹هزار و ۲۰۰ واحد صنعتی اصفهان، ۲۴درصد به نساجی اختصاص دارد؛ بهطوریکه دوهزار و ۳۰۰ واحد در صنعت نساجی با ۱۱۷هزار نیروی کار فعالیت میکنند و ۷۵درصد فرش ماشینی، ۵۰درصد الیاف و نخ و ۶۰درصد پارچه در استان اصفهان تولید میشود.
از سوی دیگر، آمارهای ارائهشده توسط معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه نشان میدهد شرکتهای نساجی اصفهان رتبه اول در ایران با تولید 35درصد محصولات نساجی و 75درصد فرش ماشینی کشور را دارند و در تولید لباس، پارچه، کفش و منسوجات سرآمد هستند. اصفهان در زمینه تولید و صادرات فرش ماشینی، نخهای فیلامنتی و منسوجات هایتک رکورد زده است. این یکی از توانمندیهای بزرگ صنایع نساجی اصفهان بهشمار میرود. هزار واحد صنعتی فرش ماشینی در کاشان فعال هستند. فرش ماشینی اصفهان بهلحاظ استاندارد طرح، رنگ، تنوع و کیفیت در دنیا مشهور است.
اصفهان قطب اصلی صنعت فرش ماشینی کشور است و رتبه نخست را ازنظر کیفیت و تنوع تولید دارد؛ بهگونهای که بیشترین تعداد تولیدکنندگان فرش ماشینی متعلق به این استان هستند. یکی دیگر از ظرفیتهای صنایع نساجی اصفهان این است که زمینه برای تولید محصولات هایتک و با فناوری بالا توسط دانشبنیانهای اصفهان فراهم شده و این صنایع در حال گذر از سبک سنتی به مدرن است. بر اساس اظهارنظرهای رئیس انجمن کارفرمایان صنایع نساجی اصفهان نیز یکمیلیون اصفهانی از صنعت نساجی ارتزاق میکنند. بر اساس اطلاعاتی که حبیبالله شاهکرمی داده، 57هزار اشتغال رسمی مستقیم در صنعت نساجی اصفهان ایجاد شده است. مجموعه سرمایهگذاری صنعت نساجی نسبت بهکل سرمایهگذاری صنعتی در اصفهان، 27درصد است و 25درصد اشتغال اصفهان نیز به بخش نساجی مربوط میشود. در اصفهان دانشگاههای فعال در زمینه صنعت نساجی نیز فعال هستند.
دانشگاه صنعتی اصفهان از دانشکده مهندسی نساجی برخوردار است که در سال 63 تأسیس شده و سالیانه 200 تا 300 ورودی تا مقطع دکتری دارد. علاوهبراین، مرکز فنیحرفهای نیز در اصفهان فعالیت دارد که آماده تربیت نیروی ماهر و متخصص در زمینه نساجی بهشمار میرود.
یکی دیگر از ظرفیتهای اصفهان در زمینه نساجی نیز این است که ذات هنرصنعت در مردم این استان وجود دارد و تولیدکنندگان ماهری در صنایع نساجی فعال هستند. نزدیک به ۹۰سال قبل راهاندازی کارخانههای نساجی در اصفهان، این شهر را به یکی از قطبهای صنعت نساجی در منطقه تبدیل کرد؛ تا آنجا که به آن لقب «منچستر شرق» دادند.
در آن روزگار کارخانههای بافندگی یکی از اصلیترین منابع درآمدی مردم اصفهان به شمار میرفت و در کمتر از دو دهه نزدیک به 10 کارخانه بزرگ نساجی در این شهر راهاندازی شد.برخی از این کارخانهها که در دهههای 40 و 50 توسعه گستردهای یافته بودند و روزبهروز به اوج میرسیدند و امتیازهای متعددی از تولید این سرزمین را به خود اختصاص میدادند، بهدلیل واردات بیرویه اجناس ارزانقیمت خارجی، عدم عاقبتاندیشی و بهروزنشدن تکنولوژی، چرخهای از ردهخارجشده و سوءمدیریتها در بخشهای فنی اکنون به ساختمانهای مخروبهای تبدیل شدهاند و برخی از آنها لنگلنگان طی مسیر میکنند.
در روزگاران نهچندان دور کارخانههای بافندگی یکی از اصلیترین منابع درآمدی مردم اصفهان به شمار میرفت و در کمتر از دو دهه نزدیک به 10 کارخانه بزرگ نساجی در این شهر راهاندازی شد؛ اما سالیان سال است که تولید پارچه با هجمه واردات رسمی از گمرک و قاچاق اسمورسم دیرینه را ازدستداده و برخی تولیدکنندگان ایرانی هم از بازارهای جهانی دست کشیدهاند و بهمرورزمان ایران به خریدار تولیدات وارداتی تبدیل شده است. اصفهان از دیرباز بهعنوان منچستر ایران شناخته میشده و هنوز بقایای کارخانههای بزرگ ریسندگی را در اصفهان میبینیم و افسوس میخوریم که چرا دیگر آن جایگاه را نداریم! صنعت نساجی زمانی صنعتی سودآور و استراتژیک در استان اصفهان بود؛ ولی امروزه واردات بیرویه، رکود، مالیات بر ارزشافزوده، بالابودن نرخ سود تسهیلات، جرائم بانکی تاروپود نساجی اصفهان را درهمتنیده و نفس کارخانههای آن به شماره افتاده است.
