به گزارش تیمچه؛اصفهان با دارا بودن توان پزشکی برتر و زیرساختهای درمانی پیشرفته، ظرفیت تبدیل شدن به یک قطب بزرگ گردشگری سلامت را دارد؛
صنعتی که میتواند ماهیانه صدها بیمار خارجی را جذب و منبع بزرگی برای ارزآوری و اشتغالزایی باشد. اما نبود یک متولی مشخص، فقدان برنامهریزی منسجم و بیتوجهی به شناسایی بازارهای هدف، این فرصت طلایی را به بحرانی بلاتکلیف تبدیل کرده است.
گردشگری سلامت؛ صنعتی راهبردی که مغفول مانده است
گردشگری سلامت ترکیبی از خدمات پزشکی و گردشگری است که میتواند علاوه بر جذب بیماران خارجی، به توسعه زیرساختهای درمانی، تقویت پروازهای چارتری و رونق سایر بخشهای اقتصادی بینجامد. با این حال، به گفته کارشناسان، این صنعت در اصفهان به دلیل نبود مدیریت واحد، فاقد هرگونه برنامه راهبردی است.
متولی کیست؟ پراکندگی اقدامات و نبود مسیر پایدار
محمدجواد ترزبان، کارشناس گردشگری سلامت، اصلیترین مشکل این حوزه را نبود متولی مشخص عنوان کرد و گفت: «در استان اصفهان نهادهای مختلفی از جمله دانشگاه علوم پزشکی، شهرداری و استانداری به صورت مقطعی وارد عرصه شدهاند، اما نبود یک مدیریت واحد موجب شده مسیر توسعه به شکل پایدار دنبال نشود.»
نیاز به یک طرح کسبوکار (Business Plan) منسجم
این کارشناس با اشاره به پراکندگی و غیرحرفهای بودن فعالیتهای انجام شده، خاطرنشان کرد: «وجود یک طرح کسبوکار منسجم میتواند منجر به عقد قراردادهای درمانی با کشورهای حوزه خلیجفارس و حتی فراتر از آن شود. این موضوع نهتنها پوشش خدمات درمانی برای بیماران خارجی را فراهم میکند، بلکه فرصتی برای ایرانیان مقیم خارج نیز ایجاد خواهد کرد.»
هشدار: راهاندازی پرواز چارتر به تنهایی کافی نیست
ترزبان با بیان تفاوت ذاتی گردشگری سلامت با سایر شاخههای گردشگری، هشدار داد: «راهاندازی یک خط پرواز چارتر یا ایجاد بخش بینالملل در بیمارستانها به امید ورود گردشگر کافی نیست. بدون شناسایی جامعه هدف و انجام تبلیغات گسترده در کشورهای مقصد، این سرمایهگذاریها محکوم به شکست هستند؛ همانطور که در مورد پروژههای ناموفق گذشته مانند مسیر عمان شاهد بودیم.»
راه حل: تشکیل تیم حرفهای و تمرکز بر بازارهای هدف
وی راه برونرفت از این وضعیت را در سه اقدام کلیدی دانست:
-
تعیین یک متولی واحد (دولتی یا خصوصی) برای هدایت علمی و صنعتی این حوزه
-
تشکیل یک تیم حرفهای متشکل از افراد توانمند و با تجربه در بازارهای هدف
-
تمرکز بر شناسایی و جذب بازارهای هدف (مانند کشورهای حاشیه خلیج فارس و عراق) به جای صرفاً تقویت زیرساختهای داخلی